Bir Sevda Üzerine

‘E Çaykara Çaykara, dört dağun arasina.. ’Baharıyla, kışıyla, deresiyle, yaylasıyla Cennet’in bir köşesi adeta. Kimi terk etti gitti, kimi gidemedi. Bir de bedenen gidip, ruhen gidemeyeni.. Hiçbiri için kolay değildi ki.. Gidenin içinde koca bir hasret, gidemeyenin önünde zorlu bir süreç.. Hasret ki yakar gideni vuslat bekler bahara, gurbete kış düşer ayrılık uzayınca.. Büyük bir mücadele bekler ayrılamayanları, insan yetiştirmektir en büyük gururları.. Geçim için yok bir alternatifi, tek çare okuyup kurtarmak kendini.. Okuyunca da kuş uçar yuvadan, memleket olur ayda yılda bir uğranan.. Çaykaralı elbet unutmaz geldiği yerleri, gittiği yerde de yaşatır layıkıyla geçmişini..

Amaaa çok zordur Çaykara’da yaşamak, yaşamak için imkansızdan imkanı doğurmak.. Zordur Çaykara’da ayakta durmak, ayakta durmak için, yokuşa meydan okumak.. Güzeldir Çaykara’da dört mevsimin güzellikleriyle yaşlanmak, daha da güzeldir Çaykara’da doğup Çaykara’yı dünyaya taşımak.. Huzurdur dağlarında sislerine karışmak, bir başka gün secdeye kapanan bulutlara Aşk’la selama durmak.. Sağlıktır tarlasında, çayırında akşamlanmak, güne mısır ekmekli yoğurtla noktayı koymak.. Şükretmektir yaylasında, meziresinde binbir güzelliğe tefekkür ile bakmak, her hayranlıkta O’na biraz daha yaklaşmak.. Aşk’a yolculuktur kafegayla abdest almak, ince motiflerle işlenmiş seccade üzerinde namaza durmak.. Kültürdür dededen kalma ahşap beşiklerde uşak uyutmak, tahta arabalarla korkusuzca patikadan aşağı yol tutturmak.. Hayatın ta kendisidir atma türkülerde can bulmak, bu türkülerle kemençeye ritim tutturmak..

Selam olsun herkese, uzağına yakına.. Çaykara bir sevdadır, sevda duyanlarına…