Kaymakam İhsan Ayrancı veda etti

Çaykara Kaymakamı iken Eylül tarihli Mülki İdare Amirleri Kararnamesi ile Erzincan Vali Yardımcılığı görevine atanan İhsan Ayrancı için Uzungöl’de bir veda programı düzenlendi.

Programa İhsan Ayrancı’nın yanı sıra Dernekpazarı Kaymakamı Murat Yıldız, Of Kaymakamı Eyüp Fırat,  Sürmene Kaymakamı Mehmet Alper Çığ, Çaykara Belediye Başkanı Hanefi Tok, eski milletvekili Ayşe Sula Köseoğlu, Trabzon Barosu Başkanı Sibel Suiçmez, Çaykara’da görev yapan mahalle muhtarları, siyasi parti temsilcileri, daire amirleri ve vatandaşlar katıldı.

Programda katılımcılar tarafından Kaymakam Ayrancı ile ilgili görüşler paylaşılırken ortak nokta İhsan Ayrancı’nın yaşlılar ve dezavantajlı kesimler ile kurduğu yakın diyaloglardı. Çaykara İhsan Ayrancı’yı yaşlı dostu ve devlet ile milleti yakınlaştıran Kaymakam olarak hatırlayacak.

Program sonunda katılımcılara teşekkür eden Kaymakam İhsan Ayrancı satır satır Çaykara’yı dokuduğu bir konuşma yaptı: Ayrancı konuşmasında şu ifadelere yer verdi:

Facebook’ta izlemek için TIKLAYINIZ

Kardelenler Kar altında iken geldiğim Çaykara´dan, vargit çiçekleri açarken ayrılıyorum. Kalandar soğuğunda kızılağaçların üşüdüğü bir gece vakti geldiğim Çaykara´dan, yaylalar sonbahara hazırlanıyorken ayrılıyorum. Sonu meçhul bir yolculuğa çıkan bir seyyah gibi, tedirgin adımlarla girdiğim bu şehrin sokaklarından, arkamda unutulmaz hatıralar, mutlu anlar bırakarak, ben ve ailem için sonu meçhul yeni bir yolculuğa çıkmak üzere ayrılıyorum.

1 Aralık 2016 tarihli içişleri bakanlığı atama kararnamesiyle geldiğim ve ifa etmekten büyük onur duyduğum Çaykara Kaymakamlığı görevimden, 1 Eylül 2018 tarihinde resmi gazete de yayınlanan içişleri bakanlığı mülki idare amirleri atama kararnamesi ile ayrılıyorum.

Konuşmamı hazırlamak için ne zaman kağıdı kalemi elime alsam erteledim, hislerimi aktarmakta zorlandım. Duygularımı sözcüklere dönüştürme çabası yetersiz kaldı.

Retoriği oldum olası sevmem, demagojiye mesafeliyim, egzajere edilmiş duygulardan hiç haz etmedim, basit bir şekilde ifade edilen salt gerçeklik bunların hepsinden daha kıymetlidir benim gözümde. Şu an bulunduğumuz anda benim açımdan o salt gerçekte şu ki “Ben Çaykara´yı ve Çaykara´da yaşamayı çok sevdim”.

Ben bu şehre geldim. Bu şehrin sokaklarında yürüdüm, yağmurlarında ıslandım, Mahallelerini dolaştım, evlerine girdim, sofralarına oturdum, insanlarını tanıdım, hikayelerini dinledim.

Zeno’yu, Fotinos’u, Holaysa’yı, Mimilos’u, Paçan’ı, Vahtanç’ı, Anoso’yu, Çoroş’u, Harhış’ı tanıdım. Şinek’ten geçtim. Şur’da ve Hanırmak’ta ayak izimi bıraktım. Hopşera’nın ahşap balkonlu evlerinden gerçek olmayacak kadar muhteşem bir özlemi yansıtan bir tabloya bakar gibi Solaklı vadisini seyrettim. Şerah’a geldiğimde oldu. Filak’tan, Malpet’ten geçtim. Haros’u, Haldizen’i, Multat’ı, Şekersu’yu, Topanoz’u, Gudi’yi gördüm. Alaysa’da kuymak yedim,Çahmut´ta çay içtim, Tsalimodi’de ayran. Karester’de durup Uzungöl´e baktım. İstren’de, Ogene’de, Başyurt’ta bulundum. Turnali’ya uğradım. Alisinos’ta, Mavreyas’ı, Arpaözü, Yente’yi, Sarıkay’yı, Asofoliza’yı, Demirli’yi, Elmalı’yı, Mahlagambo’yu, Cerah’ı, Mahtalo’yu,Eğrisu’yu, Vartan’ı, Sıcakoba’yı dolaştım. Enes’le Parma’dan geçtik, Sultanmurat´a uğradık.

Hediye ninenin yoğurdundan yedim. Gülşen teyzenin dizinde uyudum. Asuman teyzenin göz yaşını ben sildim. Fadime halayla oturduk. Kemaliga halayla gülüştük. Şehriye hala ne zaman beni görse dua ederdi. Hatice teyze de ağlardı.

Evlerine girdiğimde yabancılık hissettiğim olmadı. Uzak şehirlere okumaya gitmiş ve yıllar sonra memleketine dönen uşaklarını karşılar gibi karşıladılar hepsi beni. Yine retoriğe teslim olmadan salt gerçekliği ifade etmem gerekirse “Ben Çaykara’yı ve Çaykara´da yaşamayı özleyeceğim.

Benim için tüm bunların geçmişte kaldığı şu anda geride bıraktıklarımın hüznünü, Çaykara´da kazandıklarımın mutluluğu birlikte yaşıyorum. Ülkemin essiz güzellikteki bu müstesna yöresinde, çok özel insanların yaşadığı, yetiştiği bu müstesna yörede; Kaymakamlık gibi kutsal bir görevi ifa etmiş olmak ve alnımın akıyla benden sonra gelecek meslektaşıma devrediyor olmak en büyük tesellim.

Geride bıraktığımız iki yılın her anını anlamlı kılan siz değerli dostlarıma şükranlarımı sunuyorum. Mesleğe adımım attığım günden bu güne ülkem için çalışma azmimden hiçbir şey kaybetmedim. Ay yıldızlı bayrağımızın gölgesinde başımız dik özgürce yaşayacağız. Ülkemizi gelecek yarınlara en iyi şekilde taşımak için hep birlikte mücadele edeceğiz. Başımıza ne gelirse gelsin bu vatanı sevmekten vazgeçmeyeceğiz. Bu vesileyle tüm şehitlerimizi rahmetle, gazilerimizi minnet ve şükran duygularıyla anıyorum.”

Çaykara da seni sevdi.

Yolun açık olsun…